Het bezoek aan de Rechtbank in Den Bosch sloot goed aan op de rechtszaak van Sanda Dia. We mochten een politiezaak bijwonen van een man die een paar blikjes bier had gestolen en een matras zou hebben aangestoken. Dit was een hele milde zaak in vergelijking met die van Sanda Dia. Veroordeeld worden voor een paar blikjes bier of schuld van moord. Deze zaak was dan ook minder interessant om te volgen, maar ik denk dat dat voor zich spreekt. Het gesprek met een rechter daarna was verhelderend. Bij de zaak van Sanda Dia vergat ik soms dat de rechter ook gewoon mens is. Een mens die ook de verhalen van de nabestaanden en beklaagden aan moet horen en de emoties voelt van de zaal. Er werd dan ook gevraagd aan de rechter die we spraken hoe zij reageren na zo’n zitting.
De rechter en de raad hebben een eigen kamertje waar zij overleg hebben. Ze vertelde dat bij heftige zaken ze daar ook kunnen ontladen en met elkaar delen wat ze ervan vonden. Eigenlijk klinkt dat heel logisch, maar omdat het voor de mensen in de zaal als zo’n statisch en misschien wel kil beroep gezien wordt, is dat moeilijk te beseffen. Ik vond dat mooi om te horen.