Het bezoek aan de IGJ voelde als een vragenvuur vanuit onze groep. Nadat duidelijk werd dat de IGJ de inspectie verzorgt van alle zorginstanties in Nederland kwamen er vragen over bijvoorbeeld de situatie in Ter Apel en wat zij daarin voor rol spelen.
Als ik het samen zou mogen vatten, zou ik zeggen dat de IGJ erkent dat ze bepalen dat sommige zorginstanties niet voldoen aan de maat, maar er vervolgens niet mee aan de slag gaan. Een beetje als een Rob Geus die de keukens in horeca Nederland inspecteert, maar niet de hulp biedt die een zaak nodig heeft. Een stickertje op de deur met: afgekeurd, en we gaan door naar de volgende zaak. Als er geen adviezen of handvatten worden gegeven aan zulke belangrijke instanties in Nederland, hoe verwachten we dan dat de situaties worden verbeterd?
Maar misschien denk ik dan te makkelijk, te zwart-wit en te kort door de bocht.