Tijdens het lopen door Oosterwold dacht ik aan de opdracht die we als groep eerder dit project hebben gedaan. Het Nimbin-Eiland. Daar was het de bedoeling om een samenleving te creëren op een onbewoond eiland met de mensen uit onze groep. Oosterwold voelde een beetje hetzelfde. Die mensen hebben ook een eigen community opgebouwd. Met weinig tot geen invloed van de overheid. Annemarie, een inwoner van Oosterwold, vertelde dat ze zichzelf veel dingen heeft moeten aanleren en heeft op den duur zelfs haar werk opgezegd. Zo zelfvoorzienend zijn binnen een gemeenschap dat je er niet meer voor hoeft te werken. Iedereen hoort een steentje bij te dragen. Iedereen moet input geven voor de gemeenschap. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten. De een kan bijvoorbeeld beter metselen en de ander is weer goed in groente verbouwen. Dit kan ook zorgen voor frictie vertelde Annemarie. Dit gebeurde ook tijdens onze Nimbin opdracht. De ene persoon wil niet makkelijk meewerken met de plannen die de rest van de groep graag wil maken. Dat kan uit eigenbelang zijn, onkunde of in ons geval gewoon om dwars te doen.
Ik vergeleek het ook met het programma Utopia. Het verschil tussen Oosterwold, Utopia en het Nimbin-eiland is dat Oosterwold meeleeft in de gewone samenleving van Nederland. De inwoners van Oosterwold kunnen natuurlijk gewoon buiten hun gemeenschap treden. Deelnemers van Utopia of de eilandbewoners van het eiland kunnen in principe nergens heen.
Een vraag die in mijn hoofd kwam was: zouden de inwoners van Oosterwold zich ‘beter’ voelen dan de bewoners erbuiten? En dan bedoel ik dat niet gemeen. Maar meer in de zin van, zouden zij zich zo bewust zijn van wat ze doen met elkaar zonder bemoeienis van de overheid/gemeente dat ze het daarom zo verheerlijken misschien? Ze zouden het niet iedereen aanraden, maar het is wel een heel fijn dorp om in te wonen. Het is voor iedereen die hier grond kan betalen, maar je moet wel wat bij kunnen dragen aan de gemeenschap.